O espírito de Broustenac é unha novela de misterio, a cabalo entre a novela gótica e a novela histórica, sendo a primeira que na nosa tradición literaria se enfronta coa disección da vida interior dunha congregación relixiosa, a do mosteiro de Oia. A trama, que se desenvolve nos días anteriores á desamortización de Mendizábal no mes de xullo de 1835, artéllase sobre o nacemento dunha extraña criatura, abandonada pola súa nai o día do parto ás portas do mosteiro. Unha criatura enorme que posuía unha crista vermella que se estendía desde o ollo pineal ata a caluga, que se alimentará só de algas e que carecía de calquera orificio de saída. Un ser, ó que os freires chamarán Broustenac (suxerindo cada un deles unha letra), que ten poderes pouco convencionais: o da palabra prematura, o da clarividencia, o da interpretación musical, ou o da erección prematura.