Martin Triku musikaren ederraz jabetu da. Kantari hasi da, baina, zoritxarrez, inork ez du bere abesteko modua atsegin. Urretxindorraren eskolan ikasten saiatu den arren, alferrik izan da dena. Inork ez dio Martini kantuan entzun nahi, inork ez du berarekin abestu nahi koruan; otsoak, beleak eta oreinak beste inork ez. Baina hauek ere hala-holako abeslariak dira, ordea. Aurki konturatuko dira denek ez dutela berdin pentsatzen, eta badela beti norbait beren abesteko eraz gustatua.