No ano 1966, o fermoso e productivo val de Castrelo foi asolagado por Fenosa para construír un encoro, co único fin de acumular enerxía eléctrica para a súa exportación, provocando o éxodo de máis de 8.000 persoas. A loita dos veciños para salvar o val recibiu apoio en todo o país e converteuse nun fito histórico da resistencia contra o caciquismo e a expoliación dos recursos naturais. Por iso, como di o autor, esta novela foi víctima no seu día dunha conspiración do silencio.De Morrer en Castrelo do Miño Arturo Lezcano ten dito que ha quedar entre as pouquísimas novelas importantes da literatura galega da segunda metade do século XX (...) a obra mestra, sen dúbida, das de Fernández Ferreiro. Ten toda a sinxeleza dos grandes achados da narrativa que din menos intelectual; ou sexa, a de maioritaria aceptación e ata, cada unha a súa escala, éxito.