Mentres traballaba intensamente e prolongaba a miña tarefa en diferentes cadernos -un, vermello, paraun demorado ciclo de relatos; outro, verde, para unha serie de artigos que titulei Enxeños e criaturas, e que comecei con Pinocho, un replicante feliz, no que rexeitaba toda relación de Pinocho con Xonás e emparentábao en troques co monstro de Frankestein e, polo tanto, co home; un terceiro, amarelo, para anotar e descifrar ideas que intentaba, sen éxito, converter de memoria en parágrafos e páxinas; e o último, azul, para bocetos semidesenvolvidos-, saíu a novela de Curtis, ou tal vez miña, e na lapela daban algúns datos biográficos que me desconcertaron.