Amor de Perdición que, no dicir de Unamuno, é a novela de paixón amorosa máis intensa e máis profunda das que se escribiron na Península e un dos poucos libros representativos da nosa común alma ibérica, foi recibido clamorosamente no Porto nos anos das súas primeiras edicións. "Desvelábanse as noites na febre da lectura, e relíanse as páxinas máis sentimentais nas horas de namorada tristura. Cada quen pedía para si a coroa de espiños de Simón Botelho, de Tareixa ou de Mariana, a aureola da poesía nas angurias do amor. Amar é sufrir. E aquel libro falaba polos que sufrían. Se a túa dor te aflixe, fai dela un poema, dixo Goethe. Agora, aquela novela de Camilo era o poema en que se fundían as dores de tódalas almas atormentadas polo amor; era a novela de tres e o poema de todos."