'De O primeiro amor cómpre dicir que é cabalmente verdadeira, propiamente un espello da realidade. Talmente autobiográfica, na primeira persoa en que está escrita. O mesmo Turguiénef ten declarado que esta é a súa narración preferida, porque nela vai expresada unha parte da súa propia vida, o episodio máis sentido e trascendente da súa polo entón lonxana mocedade. Aquí descríbese el tal como de certo era, tal como tiña sido, pois que foi escrito un cuarto de século despois de teren acontecido os feítos que relata.'