Publicados por primeira vez en 1972 estes dez rea1tos son unha brillantísima aportación á narrativa do noso tempo. O Ce1so Emilio poeta vó1vese narrador, domina a prosa, controla o ritmo e a estructura de cada unha destas historias, pero non perde o engado e a maxia da metáfora, a imaxe, a suxerencia ben dosificada. Estes dez contos son dez pequenas mostras do mellor oficio de narrar.A fronteira infinda e a Taberna do galo son as dúas únicas mostras que Ce1so Emilio Ferreiro deixou de narrativa en ga1ego. Cunha prosa potente, rica, cargada de expresividade, o autor evoca mundos e situacións moi diferentes daque1es que tradicionalmente abordaba a literatura ga1ega do seu momento. A xustiza, a furia, a violencia, a irraciona1idade da época que vivimos, a utopía da 1iberdade individual e colectiva agurgu11an con forza nestas fermosas páxinas.