Contos Marabillosos, I contén tres contos de maxia ou marabillosos. Os contos de maxia son antigos coma o mundo. Engaiolan e encantan. Divirten e estimulan os sentimentos máis variados dos humanos. Se os animais falan ou habitan neles monstros do imaxinario, se as mulleres bonitas son princesas e os heroes reis ou príncipes, se o mundo dos mortos e dos vivos se mestura, se os deuses e os homes se tratan de ti, é porque toda búsqueda do sentido da vida ten dimensións sicolóxicas, relixiosas, fantasiosas, que precisan deses símbolos, comúns á humanidade enteira, símbolo que constitúe a auténtica linguaxe universal. O paxaro que fala, a árbore que canta e a auga dourada; Manta en Roma e A gaita que facía a todos bailar, os tres títulos deste primeiro volume cóntanse aínda nas aldeas de Galicia. Do primeiro, O paxaro que fala, a árbore que canta e a auga dourada, faise unha versión literaria a partir dunha oral rexistrada na Pontenova, nunca impresa, e doutras máis coñecidas, poucas, rexistradas hai algúns anos. De Manta en Roma só hai unha versión oral galega, aínda inédita, e que é a única fonte da que bebe a reelaboración que aquí se ofrece. Do terceiro, A gaita que facía a todos bailar, máis coñecido, refúndense unha serie de versións orais que lle dan o corpo, a forma e o sentido que debeu ter algún día. En tódolos casos cada conto vai anotado coas fontes das que se partiu para elaboralo.