A tortura maior que pode padecer un humano é, talvez, a de ser consciente todo o tempo, a tortura da vela, da peremne lucidez: non durmir, non Ile dar un descanso á memoria, estar oí, ser a medida do teu -do seu- propio inferno. L´enfer, c´est nous, poderían dicir os protagonistas das tres pezas do volume Insomnes de Manuel Lourenzo que publica aquí a Biblioteca-Arquivo: os mortos recentes que arras¬tran os seus carriños polo orografía fósil d´ O glaciar, os adolescentes inconclusos de Nosferatu, ou os artistas que deambulan caos súas obras polos baixos d´A conquista da cripta. Todos eles, camiño dun naufraxio inevitábel, mesmo ás veces traxicamente desexado: o silencio, a petrificación definitiva, o nada... E, con todo, a loita instintiva polo sobrevivencia, por manter a cabeza, cando menos, libre para poderen constatar, a través da ironía, do absurdo ou do rito.