Cinco relatos de marcado carácter experimental e variado rexistro que van dende o exotismo intelectual á recuperación da memoria dos primeiros días da Guerra Civil en Compostela. O ladrón de esperma está constituído por cinco relatos de marcado carácter experimental e variado rexistro, que vai dende o exotismo intelectual de ?Shinju?, onde se revisa a tradición do suicidio de mutuo acordo entre dous amantes co fin de probar o carácter xenuíno do seu amor, que se realiza no Xapón, ata o relato ?O ladrón de esperma?, que dá título ao libro, onde se analiza o comportamento sexual humano mimetizado co dos insectos (os traballos científicos relatan que os cabaliños do demo macho teñen o seu pene deseñado non só para fecundar á femia, senón tamén para limparlle a vaxina de xeito que non quede ningún tipo de resto de esperma do macho anterior), pasando por un conto onírico con catro finais posibles, ?Soño nunha noite de inverno? ou a visión bifocal dun acontecemento escoitado en voz baixa durante a nenez polo autor, ?O tío Filipe?; finalmente, ?Os cabalos da procesión? aporta unha versión de cómo se viviron os primeiros días da Guerra Civil española en Compostela. Imaxinado tamén a partir dunha historia incompleta que algún día escoitou Xavier Queipo por boca dun seu ancestro. Xavier Queipo obtivo cos relatos incluídos en O ladrón de esperma o Premio Café Dublín 2000. Xavier Queipo (Santiago, 1957) ten publicado Ártico e outros mares (1990), Premio da Crítica Española; Ringside (1993), Diarios dun nómada (1993), Contornos (apuntes de filosofía natural, Xerais 1995), O paso do noroeste (1997), Premio García Barros; Mundiños (microrrelatos científicos, Xerais 1997), Manual de instruccións (ensaios de antropoloxía cultural, Xerais 1999), Malaria sentimental (novela, 1999), Papaventos (novela, Xerais 2001) e O ladrón de esperma (relatos, Xerais 2002).