O señor Un non ten a ninguén, gusta de vagabundear polos camiños buscando o sol quente e o ceo azul. Un relato extraordinario que trae ata nós o valor da liberdade e a alegría de vivir. O señor Un non ten a ningúen, non ten nada. Non tiña nin pai nin nai nin irmán nin irmá nin amigo nin muller. Non tiña nin casa nin cama nin mesa nin carteira nin libro. Por non ter nin sequera tiña un nome. O señor Un gusta de vagabundear polos camiños e visitar os países cando neles é verán, pois ama o sol quente e o ceo azul. Xa que quen non ten nin pai nin amigo nin muller, pasa frío e tremelica baixo a chuvia. Nun país do norte, Un enferma e vai parar á casa da muller redonda como unha bóla. Cando sana queda a vivir alí, pois sente que é feliz con ela. Pero coa chegada do inverno éntralle nostalxia do sol e decide marchar aos países do sur.