Flanagan pensa que se converteu nun fuxitivo desque rompeu con Branca. Aparentemente, despois dun ano saíndo xuntos, aquela ruptura fora suave, civilizada, incolora, inodora e insípida. Flanagan pensa que un detective coma Deus manda non ten porque ter parella. Un detective de verdade ten que namorarse volcanicamente dalgunha moza, e mellor se ó final resulta que é a culpable do caso que está investigando. Iso si que dá pé a despedidas interesantes. Andreu Martín (1949) -psicólogo, guionista de cómics, coñecido autor de novela negra- e Jaume Ribera (1953) -licenciado en Ciencias da Información e traductor, tamén guionista de cómics e autor de novela negra- iniciaron a súa fecunda relación na creación e andanzas de Flanagan coa publicación de No pidas sardina fuera de temporada (Premio Nacional de Literatura Juvenil, 1989). Na colección Fóra de Xogo, e dentro da saga de Flanagan, publicaron Flanagan de luxe (1994), Alfagann é Flanagan (1996), Flanagan Blues Band (1996), Flanagan 007 (1998) e Flanagan, só Flanagan (2000). Ninguén sabe como o fan. Preguntados pola súa forma de traballar, aseguran que un escribe as vocais e o outro as consoantes.